Czarna magia

Czarna magia

- Ej, Satsu, wpuść mnie.

- Nie! Nie mogę Ci ufać! Na pewno jesteś taki jak...jak oni!

- ...kochanie, czym się tak denerwujesz? Ja tylko chcę Cię kochać! - Momoi pośpiesznie zatrzasnęła okno. Oparła się o ścianę, wzdychając głęboko. Siedziała zamknięta w swoim pokoju na pierwszym piętrze, ale i tak słyszała dochodzące z piwnicy odgłosy miarowego walenia w drzwi. Przez jej głowę przeszła niepokojąca myśl. " Jeśli to potrwa dłużej, Mukkun na pewno je wyważy!"

Dziewczyna wstała chwiejnie.

- Jak to się w ogóle stało... - sapnęła na głos, chwytając w dłonie plecak i wrzucając do niego potrzebne rzeczy.

- Momoi-san... - Kuroko uśmiechnął się delikatnie. Połączył ich palce razem, czułym, subtelnym gestem, jakby bał się że jego dotyk ją skrzywdzi.

- Przez te wszystkie lata...przez te wszystkie lata to wiedziałem. Wiedziałem że jesteśmy dla siebie stworzeni. Wiedziałem, ale bałem Ci się to wyznać.

- T... Tetsu-kun, czy ty...? - Policzki dziewczyny pokryły się obfitym rumieńcem.

- Momoi-san. Nie, Satsuki. Chcę Ci powiedzieć, że ko...

- Momoicchi! Jak miło Cię widzieć! - Kise wepchnął się na miejsce Kuroko, zupełnie nie zwracając na niego uwagi.

- Wiesz, szukałem Cię! - Kise zaśmiał się perliście, depcząc po bucie Kuroko. Momoi mogłaby przysiąść że zrobił to celowo.

- Tak sobie pomyślałem że powinniśmy pójść na randkę do miasta!

- Przykro mi, Kise-kun... - Kuroko wymamrotał, wbijając paznokcie w ramię Kise. Ten skrzywił się z obrzydzeniem, jednak nie zareagował.

- Satsuki-san i ja jesteśmy zajęci. Myślę że powinieneś znaleźć sobie inną towarzyszkę.

- Hm...Momoicchi. Pozbądźmy się tego frajera, Kurokocchiego i chodźmy, dobrze...?

Atmosfera była nawet bardziej niż napięta. Kuroko ściskał jej prawe ramię, Kise uczepił się lewego.

- Lody!

- Park rozrywki!

- Nie! Satsuki-san chce iść na lody!

- Momoicchi chce iść do parku rozrywki!

Momoi była bliska płaczu. Nie miała pojęcia co się dzieje, a jej „partnerzy” wybrali sobie na miejsce kłótni środek ulicy. Przechodni zatrzymywali się przy nich, wskazując palcami i śmiejąc pod nosem.

- Zamknijcie się wreszcie! - wrzasnęła w końcu, wyrywając się z ich objęć.

- Mam was dość! Co w was wstąpiło!? - Oboje spojrzeli na nią ze zdziwieniem.

-...my tylko chcemy... - Ich głosy były połączone. Momoi zaczęła się cofać, nie spuszczając z nich oczu. - Okazać Ci...

- Momoi! Szybko, chodź tu! - Samochód Midorimy zatrzymał się na krawężniku obok niej. Drzwi od strony pasażera były otwarte.

- ...naszą miłość.

Momoi wskoczyła do auta, zamykając za sobą drzwi z głośnym trzaskiem. Midorima ruszył ulicą na pełnej prędkości.

- Bogowie, Midorin, tak bardzo Ci dziękuję! - dziewczyna złapała się za serce, głośno dysząc.

- Ale...skąd ty się tu wziąłeś? I gdzie jedziemy?

- Jak to gdzie? - Midorima spojrzał na nią, na zastraszająco długą chwilę odrywając oczy od drogi.

- Do naszego Gniazdka miłości, Sa-chan.

Momoi odrobinę obawiała się co może wymyślić Akashi. Miała cichą nadzieje że nie będzie musiała się dowiadywać, chociaż dobrze wiedziała że to tylko marzenie. Zarzuciła torbę na ramię i dyskretnie wyjrzała przez okno. Po Aomine nie było ani śladu. Momoi była pewna że czatuje pod frontowymi drzwiami.

Na palcach przeszła obok wejścia do piwnicy, zza którego dochodził głośny, chrapliwy oddech Murasakibary. Weszła do kuchni, w nadziei że uda jej się wyjść tylnym wyjściem. Zebrała w sobie odwagę i nacisnęła klamkę.

- Wiedziałem że tu będziesz. Jestem absolutny, Satsuki.

Momoi z całej siły zamachnęła się trzymanym w dłoniach łomem.

- I wtedy oni wszyscy zaczęli wariować! Riko, nie mam pojęcia co robić, nie mogę wrócić do domu, oni wszyscy na pewno tam są! - Momoi zaszlochała, opierając głowę o ramie brunetki.

- Wiesz, jestem niemal pewna że widziałam moją drużynę, całą! Sakurai bił się z Imayoshim, wyobrażasz to sobie?

- Już dobrze, dobrze. - Riko poklepała ją po ramieniu ze współczuciem. - Niedługo to wszystko się skończy, obiecuję.

- Skąd możesz to wiedzieć? - Momoi zawyła, patrząc na nią wyczekująco. Riko uśmiechnęła się, błyskając wszystkimi zębami.

- Po prostu wiem. Zadbam o to, by nikt nie niepokoił mojej Księżniczki.

Momoi usiadła gwałtownie, zlana potem. Z niezrozumieniem spojrzała na swoją ulubioną sukienkę wiszącą na klamce w szafie. Przeniosła wzrok na budzik leżący na stoliku, dopiero teraz orientując się że jest we własnym pokoju. „07:18” - odczytała. - „Niedziela, 4 maja.”

- Yo, Satsu. - Aomine wszedł do jej pokoju, rzucając w nią niezgrabnie zapakowanym pudełkiem.

- Wszystkiego najlepszego.

W pierwszym odruchu Momoi chciała odrzucić paczkę, celując w jego głowę, ale w końcu upadła tylko z powrotem na poduszki, zakrywając twarz dłońmi.

- Wiesz, Dai-chan...miałam dziwny sen.

______________________

Najlepszego, Momoi~  (。⌒∇⌒)。

wcale nie tak że zapomniałam że ma urodziny, wcale

Napisałam to ponieważ Momoi to jedna z dość nielicznych postaci żeńskich w mangu i animu którą naprawdę polubiłam ❤ Go go girl, słodkiego pedalskiego życia ❤

Wczoraj wstawiłam inny post, jeśli ktoś go nie zdążył zauważyć to prosiłabym o przejście do niego i zjechanie na sam dół, są tam informacje o planowanej na kiedyś zabawie  ❤

W bardzo niedalekim czasie będę jeszcze trochę zmieniać na moich blogach, więc ciągle będę was męczyć nowymi informacjami~

Buziaki :*